کتاب با معنا کردن عبارت "اتوبان" به این ترتیب آغاز می‌شود:
"کلمه‌ای که متشکل از دو بخش است: اتو و بان.
اتو مخفف اتول و به معنای اتومبیل است. بان نیز معنای بانی، قائم و نگهدارنده می‌دهد. بنابراین اتوبان در حقیقت همان قیم و حافظ اتومبیل‌ها در مقابل جاده‌ی خاکی بوده است.
خطوط منقطعی که در وسط اتوبان‌ها قرار داشتند، به گواهی مکتوبات بر جای مانده از گئورگ اتوبانوف (مخترع اتوبان) در ابتدا مانند خطوط دو طرف اتوبان به صورت ممتد بوده‌اند و توافق اولیه بر این قرار بوده که اتومبیل‌ها بین خطوط حرکت کنند، اما به دلیل بروز برخی چشم و هم‌چشمی‌ها، به مرور راننده‌ها به خطوط همدیگر حسادت کرده و با تغییر مستمر خطوط حرکت، به تدریج قسمت‌هایی از این خطوط بر اثر فرسایش از بین رفته و در نهایت خطوط به شکل منقطع درآمدند."