درباره كتاب 'نغمه‌ای برای الا گری':
روایت صمیمانه و ساده‌دلانه‌ی "کلر" از قصه‌ی عشق پرفراز و نشیب دوستش "الا". فضایی سودایی پر از موسیقی و شور جوانی و سرشار از لذت ادبیات. برایمان از «ارفئوس» می‌گوید و موسیقی ملکوتی‌اش. نوازنده‌ای دوره‌گرد که می‌خواهد به مدد موسیقی بر مرگ غلبه کند. نغمه‌ای برای الا گری، خوانشی مدرن از اسطوره‌ی ارفئوس و ارودیکه است، شاید هم خوانشی اساطیری از پاکی و عظمت عشق جوان امروزی. (برگرفته از توضیحات پشت جلد)
داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"منم که جا گذاشته شده‌ام. منم که داستان را تعریف می‌کنم. هردوشان را می‌شناختم. می‌دانستم چگونه زندگی کردند و چگونه مردند. مدت زیادی از این داستان نمی‌گذرد. من جوانم، مثل آن‌ها. مثل آن‌ها؟ چطور چنین‌چیزی ممکن است؟ ممکن است هردو هم جوان و هم مرده باشند؟ وقت ندارم به این چیزها فکر کنم. باید از شر این داستان خلاص شوم و بروم به زندگی‌ام برسم. همین‌الان که سیاهی تا عمق شمال یخ‌زده گسترده شده و ستاره‌های شوم بر زمین می‌تابند، باید تند و تند، موبه‌مو تعریفش کنم تا از سرم بیرونش کنم. تا صبح تمامش می‌کنم. دوستم را یک شب دیگر، برای آخرین‌بار به دنیا برمی‌گردانم و بعد می‌گذارم برای همیشه برود. دنبالم کنید! کلمه به کلمه. جمله به جمله. مرگ به مرگ. تردید نکنید. همراه من در دل شب پیش آیید. طولی نمی‌کشد. پشتِ سرتان را هم نگاه نکنید ..."