درباره كتاب 'تاریخ فلسفه':
کتاب شامل یازده فصل است، که به ترتیب به بررسی این فلاسفه می‌پردازد: ۱- افلاطون (به علاوه قسمتی در مورد سقراط) ۲- ارسطو ۳- بیکن ۴- اسپینوزا ۵- ولتر (به علاوه قسمتی در مورد روسو) ۶- کانت (به علاوه قسمتی در مورد هگل) ۷- شوپنهاور ۸- اسپنسر ۹- نیچه ۱۰- برگسون، کروچه و راسل ۱۱- سانتایانا، جیمز و دیویی.
کتاب با این جملات آغاز می‌شود:
"در فلسفه لذتی وجود دارد. حتی در سراب بیابانهای علم مابعدالطبیعه جذب و کششی هست. هر طالب علمی این معنی را تا هنگامی که ضروریات قاطع حیات مادی او را از مقام بلند اندیشه به سرزمین پست مبارزه اقتصادی فرود نیاورده است، درک می‌کند. اغلب ما در بهار عمر خویش روزهای طلایی را گذرانده‌ایم که در آن معنی قول افلاطون را که "فلسفه لذتی گرامی است" درک کرده‌ایم، در آن روزها عشق به حقیقتی ساده آمیخته با اشتباه برای ما خیلی برتر از لذایذ جسمانی و آلودگی‌های مادی بود. ما همواره در خود ندای مبهمی می‌شنویم که ما را به سوی این نخستین عشق به حکمت می‌خواند. ما مثل براونینگ چنین می‌اندیشیم که: طعام و شراب من برای تحصیل معنی زندگی است ..."