درباره كتاب 'تاویل بوف کور (قصه زندگی)':
نویسنده کتاب، بوف کور را با شیوه‌ی نشانه‌شناسی بررسی می‌کند. بوف کور، زندگینامه‌ای است به شکل رمان یا رمان یک زندگی. وی به طور کلی خاطرنشان می‌سازد که جستجوی زندگینامه‌ی هدایت از خلال رمانش امری بیهوده و زیانبار است، چرا که یک اثر ادبی محل تقاطع دو دنیای متفاوت است. دنیای درونی که از آن نویسنده و بازتاب من درونی اوست و دنیای بیرونی که مربوط به نویسنده در دوران خود و فضای اجتماعی او می‌شود. بعد مولف از طریق دو "شبکه" معنایی براساس عناصر نشانه‌شناختی که ساختار دو قسمتی رمان بوف کور را تشکیل می‌دهند به تاویل اثر می‌پردازد. شیوه‌ای که مولف در این کتاب به کار می‌برد، بسیار جذاب و پربار به نظر می‌رسد. (برگرفته از توضیحات پشت جلد کتاب)
متن کامل داستان بوف کور نیز در کتاب آمده است.
"درآمد" کتاب با این جملات آغاز می‌شود:
"بوف کور چون دژ استواری است که راهیابی به درون آن دشوار می‌نماید. اما، گذشته از این که هدایت در نوشته‌های خود کلید این دژ را به دست می‌دهد، اندکی پس از نگارش قصه، به تاریخ 1937/6/27 از بمبئی نامه‌ای به مجتبی مینوی می‌نویسد که جنبه‌های اصلی قصه را در آن فاش می‌کند. به نظر ما، این جنبه‌ها سرنخ کلاف سردرگم قصه است ..."