فربد عالمي: زندگي در ايل را شايد هرگز نتوانيم از نزديك تجربه كنيم ولي با نوشته‌هاي بهمن‌بيگي مي‌توان با ايل و ايلاتي زيست، كوچ كرد، چادر برافراشت، سوار بر اسب و تفنگ بر دوش عرصه دشت و دمن را جولان داد، در جشنها و مراسم آواز خواند و ساز زد و رقصيد و عاشق شد، گله به چرا برد و شكار رفت و ... آنجا بهشتي بود كه ديگر در كتابها مي‌توان يافت.
نيره مشايخي: این کتاب پنجرة جدیدی رو به زندگی ایلی در ایران به روی خواننده می گشاید. دست کم خواننده را به مطالعة بیشتر در این زمینه ترغیب می کند.
محسن يوسف‌پور: اگر مي‌خواستم اين کتاب را به عنوان يک کتاب مردم‌شناسي ارزيابي کنم، به آن نمره‌ي چهار مي‌دادم. آشنايي‌ام با فرهنگ عشاير بسيار لذت بخش بود
مرجان زماني نجف‌آبادي: نتونستم بخونمش...نثر ساده ای داشت... شاید شمار کتاب هایی که نیمه کاره رها کرده ام به یک دست هم نرسد... اما اینو نمی تونم بخونم... شاید سلیقه من "کج" شده.. اما به نظرم خیلی زیادی از حد ساده و بدبین نوشته شده... در کل هیچ موقع رغبت چندانی به مجموعه داستان نداشته ام.. به جز داستان های صمد...