اون سال زمستان سخت و پربرفی بود. همینطور از آسمان برف می‌بارید و همه‌جا را سفید می‌کرد. یک روز تعطیل بچه‌ها به خانه‌ی پدربزرگ رفتند. پدربزرگ توی مدرسه زندگی می‌کرد و بچه‌ها او را خیلی دوست داشتند. بچه‌ها از پدربزرگ اجازه گرفتند که به حیاط بروند و برف‌بازی کنند. توی حیاط اما تصمیم گرفتند تا بجای بازی یک آدم‌برفی بسازند. وقتی آدم‌برفی ساخته شد شکل و شمایلش خیلی شبیه پدربزرگ شده بود. بچه‌ها اسم آدم‌برفی را گذاشتند "بابا برفی". پدربزرگ شروع کرد صحبت جای بابا برفی و به بچه‌ها گفت حالا که او را ساخته‌اند، یک کاری هم به بدهند تا بیکار نباشد. بچه‌ها از بابا برفی خواستند که نان بپزد. او گفت آرزویش این است که همه برف‌های عالم آرد بودند و او می‌توانست با آنها نان بپزد تا دیگر کسی گرسنه نماند. بچه‌ها به خانه رفتند و شب از خستگی زود خوابیدند. آنها خواب بابا برفی را دیدند که در نانوایی جلوی تنور ایستاده و برای مردم نان می‌پزد …
(گروه سنی مخاطب کتاب "ب" در نظر گرفته شده است)