سوزی سوانسون همیشه چیزهایی می‌داند که بچه‌های هم‌سن و سالش نمی‌دانند؛ مثلا این‌که هر سال، عروس‌های دریایی به‌طور میانگین 150 میلیون‌بار نیش می‌زنند؛ یا هر بچه مدرسه‌ی راهنمایی، حدودا 20 میلیارد اتم شکسپیر در وجودش دارد؛ اما با این همه هوش وقتی با بهترین دوستش مشکلی پیدا می‌کند و قبل از این‌که بتواند دوباره با او دوست شود ...(برگرفته از توضیحات پشت جلد کتاب)

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"اگر به مدت کافی به عروس‌های دریایی نگاه کنید، تپش قلبشان را احساس می‌کنید. فرقی ندارد آن‌ها از کدام نوع باشند؛ "آتولا"ی خون‌قرمز با درخشش دل‌فریب و خیره‌کننده و یا گونه‌ی "کلاه‌گل‌دار" یا "آرلیا آریتا" که مثل ماه نیمه‌روشن است. وقتی به سرعت جمع می‌شوند و دوباره خود را رها می‌کنند، انگار ضربان دارند؛ جایی که تمام گمشده‌هایت در آن پنهان شده‌اند.
البته عروس‌های دریایی قلبی ندارند، یعنی راستش نه قلب دارند، نه مغز، نه استخوان و نه خون؛ اما می‌توانید مدتی به آن‌ها نگاه کنید تا تپش قلبشان را حس کنید!
خانم "ترتن" می‌گوید اگر 80 سال عمر کنی، قلبت سه میلیارد بار می‌تپد. داشتم سعی می‌کردم چنین عدد بزرگی را تصور کنم. سه میلیارد. سه میلیارد ساعت قبل، انسان‌های مدرن وجود نداشتند و فقط غارنشینان چشم گنده‌ی پرمو روی زمین زندگی می‌کردند که تنها صدایشان خِرخِر بود. سه میلیارد سال قبل، شاید زندگی هم وجود نداشت؛ و حالا ببین قلبت چقدر خوب کارش را انجام می‌دهد و می‌تواند تا سه میلیارد بار پشت سر هم بزند؛ البته به شرطی که تا آن‌وقت زنده باشی ..."