داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"زمانی چهار تا بچه بودند به اسمهای پیتر، سوزان، ادموند و لوسی. این داستان درباره اتفاقی است که وقتی آنها را هنگام جنگ به خاطر دور کردن از حمله‌های هوایی به بیرون از لندن فرستادند برایشان رخ داد. بچه‌ها را به خانه‌ی پروفسور پیری فرستادند که در دل روستایی زندگی می‌کرد که شانزده کیلومتر از نزدیکترین ایستگاه قطار و بیش از دو کیلومتر از نزدیکترین اداره‌ی پست فاصله داشت. پروفسور زن نداشت و در خانه‌ای بسیار بزرگ با کدبانویی به نام خانم مک‌ردی و سه خدمتکار زندگی می‌کرد. (خدمتکارها ایوی، مارگارت و بتی نام داشتند؛ اما در این داستان چندان حضوری ندارد). خود پروفسور مردی بود بسیار پیر که موهای سفید ژولیده، سر و بیشتر صورتش را پوشانده بود …" (برگرفته از ترجمه چاپ نشر هرمس)