ند توی تخت بیمارستان خوابیده که زنبور عسلی به سراغش می‌آید و به او پیشنهاد می‌کند تا با خوردن قطره‌ای از معجون طلایی رنگی که به همراه دارد، کوچک شود و با او به دنیای زنبورها برود. ند که حوصله‌اش در بیمارستان سر رفته پیشنهاد زنبور را قبول می‌کند و با خوردن قطره‌ی جادویی، اندازه یک زنبور عسل می‌شود. او به همراه نانسی، دختری که او هم قبلا همین قطره را خورده و کوچک شده، به کندوی زنبورها می‌رود و آنجا دوستان جدیدی پیدا می‌کند که او را با زندگی زنبورهای عسل آشنا می‌کنند.

داستان با این جملات آغاز می‌شود:
"وقتی پسری کم سن و سال بودم، یک تابستان تمام در تنه‌ی پوک زبان گنجشکی کوهی و در لانه‌ی زنبوران عسل وحشی، زندگی کردم. پیش از آن‌که به من بخندید بهتر است به حرف‌هایم گوش کنید.
آن زمان من در دره‌ای گرمسیری زندگی می‌کردم. از میان دره رودی پهن که دو سوی آن غرق گل و گیاه بود، پیچ می‌خورد و پایین می‌رفت. زنبوران عسل همیشه مشغول جمع‌آوری شهد شیرین این گل‌ها بودند. آن‌ها بدن‌های کوچک و قلمبه‌شان را به گرده‌ی گل‌ها می‌مالیدند. این گرده‌های اغلب زرد و گاه ارغوانی را هم داخل گل‌ها می‌توان دید و هم با انگشت می‌توان لمس کرد. گرچه بعضی‌ها به این گرده‌ها حساسیت دارند و هنگام تنفس هوایی که در آن گرده باشد، به عطسه و سرفه می‌افتند اما زنبوران عسل نوزادان خود را با آن‌ها تغذیه می‌کنند ..."