فلسفه سیاسی به چه کار می‌آید؟

فصل اول کتاب با این جملات آغاز می‌شود:

"در اینجا کار خود را با یک پرسش شروع می‌کنیم. اگر از یک فیلسوف سیاسی بپرسید رشته او به چه کار می‌آید، فکر می‌کنید چه پاسخی خواهد داد؟ حقیقت این است که باتوجه به روشی که آن‌ها معمولا در پیش می‌گیرند، شما اصلا پاسخی نخواهید گرفت. در عوض، احتمالا در ادامه پرسشی از خودِ شما و معمولا در امتداد این مسیر پرسیده می‌شود که: "خب، منظور شما از فایده چیست؟" در پاسخ، شما نباید چیزی بگویید، چون اگر خوش‌شانس باشید، آن‌ها با گفتن چیزی شبیه این، پرسشتان را واضح می‌کنند: "خب، منوظر انگیزه شخصی است که این کار را انجام می‌دهد؟" مثلا آن کار را برای دلخوشی خودم انجام می‌دهم. منظورتان مقاصد آن‌هاست؟ مثلا این کار را انجام می‌دهید تا جهان را تغییر دهید. یا منظورتان هدف بی‌واسطه از آن کاری است که روی آن کار می‌کنند؟ مثلا، من هم‌اینک در حال تحلیل مفهوم آزادی هستم تا بهتر ماهیت آن را بفهمم؛ به‌رغم دل‌نگرانی از اینکه جهان را تغییر ندهد و به‌رغم اینکه نسبت به همین ترس تا حدی ناخشنودم. بعد از چنین طول‌وتفصیل‌هایی، رفتار آن‌ها باتوجه به سنشان متفاوت خواهد بود. اگر پیر باشند، در حالت نشسته لم می‌دهند و از تلاش‌هایشان احساس رضایت خودپسندانه می‌کنند؛ مثل قویی مغرور. اگر جوان باشند، به جلو خم می‌شوند و با حالت پرخاشگری ناخواسته آماده می‌شوند تا از استفاده خودشان از اصطلاحاتی مانند انگیزه و قصد دفاع کنند و بی‌صبرانه منتظر فرصت بعدی هستند تا افکار خود را بشنوند ..."